Yıl:1992, Bolu, Yeniçağa civarı

Renault Toros Station marka bir arabam var. Yeni almışım. 40’ından sonra da araba kullanmaya başlamışım. Şoförlüğümü yeni yeni pekiştiriyorum. Kendime güvenim her gün biraz daha artıyor. Günlerden bir gün, İslâhiye’de bulunan akrabalarımızı ziyarete gittik… 

Birkaç günde ziyareti tamamlayıp, yağışlı bir havada Adapazarı’na dönmek üzere yola düştük. Ankara’yı geçtik. E–5 Karayolu üzerinde seyrediyoruz. … Hava yağışlı… Yağış gittikçe şiddetini artırıyor. Yeniçağa civarında sollama yasağı olan bir bölgede ağır ağır giden bir kamyonun arkasına düştüm. Kamyonu uzunca bir süre takip ettim… Görüş mesafesi kısa… Bir türlü sollayamıyorum. Sabrım iyice tükenmeye başladı. Hanıma:

— Şu kamyonu ilk fırsatta sollayacağım!” dedim.

Hanım itiraz etti:

— Hayır, sabret, ölmezsin ki… Sabırlı ol, sollama!” dedi.

Onun uyarılarına, “hayır, sollama, sollama!” ikazlarını dinlemeden fırsat bulduğum bir yerde kamyonu solladım. Gelen araç da olmadığından gayet güzel bir şekilde geçtim.

— Bak nasıl da geçtim?” dedim.

Dedim ama az ileride bulunan trafik ekibinin “sağa çek” işaretini de hemen gördüm. Ekibin yanına yaklaşıp durdum. Trafik polisi, gayet kibar bir ifade ile: 

— Beyefendi, lütfen evrakınızı verin. Hatalı sollama yaptınız” dedi.

Hiç itiraz etmeden ehliyet ve ruhsatımı uzattım. Bu sırada hanım yanımıza geldi ve polis memurlarına:

— Memur Bey, beyim bu cezayı fazlasıyla hak etti. Kendisini müteaddit defa ‘sollama’ diye ikaz etmeme rağmen beni dinlemedi. Cezasını çeksin! Gözünün yaşına bakmayın!” dedi.

Hanımın müdahalesi polis memurlarını tebessüm ettirdi. Memurlardan biri:

— Öyle mi?” diye bana sordu.

Ben de:

— Evet, ne yapayım tahammül edemedim. Gördüğüm kadarıyla yol da müsaitti, solladım” dedim.

Polis, hanıma dönerek:

— Hanımefendi, biz şimdi ceza yazmasak da bu cezayı o size ödese, alabilir misiniz?” diye sordu.

O da:

— Gözünün yaşına hiç bakmam!” dedi.

Bunun üzerine ehliyet ve ruhsatımı iade eden trafik polisi, bana ceza yazmadı ama hanım, benden yazılması gereken tutar kadar parayı tahsil etti…

Ne demişler:

Akacak kan damarda durmaz...

Hanımını dinlemeyen iflah olmaz!