Yıl: 2001, Romanya Başkent Bükreş Merkez Çavuşesko Meydanı…
Her yıl gerçekleştirdiğim yurtdışı seyahatlerimden birinde Romanya’nın
başkenti Bükreş’teyim. Bir minibüste birkaç arkadaş geziyoruz. Başkent gezisini
tamamladıktan sonra Ülkenin doğusunda Karadeniz kıyısındaki, Türklerin yoğun
olarak yaşadığı, Osmanlı’nın Dobruca Bölgesi’nin en önemli şehri olan
Köstence şehrine gitmek üzere Çavuşesko Meydanı’ndan Başkent’e veda
edeceğiz. Aracı arkadaşım kullanıyor ve ben önde şoför mahallindeyim.

Ana bulvarda ilerliyoruz ve bir yol ayırıma geldik. Köstence yol levhası ya yoktu ya da
biz göremedik. “Ne yapalım kime, nasıl soralım?” derken bir kırmızı ışıkta
durduk.
Yurt dışı seyahatlerimde benim hiç lisan problemim olmaz… İngilizcem var ama
eski Sovyet ülkelerinde İngilizcenin hiçbir faydası yoktur. Çünkü İngilizce
“dünyayı sömüren zalim kapitalizmin sömürü dilidir… Böyle ilkel bir
dilin sıradan vatandaşa, yani proletaryaya ne faydası olabilir ki… Bu
dilin ancak, kapitalizmi ortadan kaldıracak olanların, yani üst kademe
proletarya olan elit tabakanın bir kısmı tarafından bilinmesi yeter”…
Bu sebepten söz konusu ülkelerde normal vatandaş arasında İngilizce bilen
nadir insana rastlarsınız. Ona da denk gelirseniz. Buralarda en iyi anlaşma ve
iletişim dili “Beden Dili”dir. El-kol hareketi yaparak dünyanın her yerinde
–biraz zorlansanız da- anlaşabilirsiniz.
Yol sormalarda veya şehir ismi telaffuzları söz konusu olduğunda en kolay
yöntem, şehrin veya yolun ismini onların bileceği ve anlayabileceği bir şekilde,
mesela haritadan bakarak, Bir kâğıda yazmak ve onu soracağınız kişiye
göstermektir… Böylece o da, Beden Dili ya da diğer bir ifade ile Vücut Dili’ni
kullanarak size yardımcı olur.
Benim kullandığım yöntemin en önemlisi ise, soruyu muhataba önce TÜRKÇE
sormaktır. Karşıdaki kişinin kim ve hangi milletten olduğunu bilmek önemli
değildir. Önce Türkçe soracaksınız, anlaşılmadıysa, İNGİLİZCE olarak
konuşacaksınız, o da anlaşılmıyorsa artık son yöntem Vücut Dili’ni yani el-kol
hareketlerini konuşturacaksınız…
Aracımızla kımızı ışıkta beklerken, hemen yanımda duran aracın sürücüsüne
işaret ettim. Camı açtı… Kafasını dışarı çıkarıp:
— Ne diyorsun?” Der gibi baktı.
Ben de Türkçe olarak:
— Gardaş Köstence’ye nasıl gidilir, biliyor musun? Diye sordum.
Verilen Türkçe cevap müthişti:
— Valla Gardaş, Türkiye’den ben de yeni geldim. Bilmiyorum. Kusura
bakma…
Hey Büyük Allah’ım, Hey!...
Şu işe bakın…
Koca Romanya’da, milyonluk Bükreş’te yol soracak başka insan mı kalmadı?