Değerli Dostlar;

Anıları anlatacak bir yaş evresine girdik artık. Birçok yazımda  ‘Eski İslâhiye’mizi anlatmaya çalıştım.

Bu yazıları hazırlama amacımız da kasabamızın geçmişimizdeki sosyal yaşam kalitesine olan özlemlerimizi, nostaljik hatıralarımızı içeren konular kadar günümüzle suni yaşamına eleştirel bir bakışla geçmişimiz doğal yaşamalarımızı mukayese etmek var.

Çünkü

Sarmaşıkla bezenmiş toprak damlı evlerimizin, gül kokulu bahçelerimizin sokaklarında emek ve alın teri vardı.

Doktor görmeyen, ilaç bilmeyen, güler yüzlü tatlı dilli insanlar vardı!

Çoğu toprak damlıydı o yıllardaki evlerin.

Gül kokularının sardığı duvarların önünde, mutlaka büyük veya küçük bir bahçesi olurdu.

 O bahçelerde ise, domatesinden, patlıcanına, biberine, maydanozuna organik sebzeler ve burcu burcu kokan envai çeşit çiçeklerimiz vita yağı tenekelerinde dizi dizi olurdu.

Sularında yüzdüğümüz,gürül gürül akan göz/ümüz vardı.

Kasabamızda,

Maksim ve Çakıl gazinoları gibi eğlence merkezleri olan, Ayşecik ve Tatlıses Çay Bahçeleri

 Gözbaşı mahallesine ayrı bir tat katardı.

 Güneş Amanosların arkasına saklanır saklanmaz, Gözbaşı Aile çay bahçelerine akın akın yürüyen insanlar, her model araçlar, motosikletler dağ ve yazı köylerinden, Fevzipaşa’mizdan, Kömürler’den Şıhlar Nahiyesine kadar,minibüs/leriyle  mahallemiz İstanbul trafiğine döner, İstiklal Caddesindeki gibi insan seli olurdu.

Kasabamızın ayni saatlerinde, çarşımızda ise bir başka canlılık ve heyecan başlardi.

Adeta Beşiktaş Çarşısı gibi akşamcı esnaflar ve lokantalarımızda hummalı çalışma tatlı bir rekabet ve müşteri kapma telaşına dönüşürdü.

Garsonlar heyecanla kapı önlerinde,

-Buyurun efendim buyurun!

-Bahçede yerimiz  var efendim!

-Adana, kusbasi, ezme ve nefis tavalarımız hazır buyurun efendim!

Diyerek bir çırpıda bütün yemek listesini sayarlardı.

Lokantalarımızın tamamı pırıl pırıl ışıl ışıl alemin ve alemcilerin keyfi yerinde demlenir, çakirkeyf halleriyle Gözbaşinin yolunu tutarlardı.

Bir gazinoda henüz Türkiye'nin tanımadığı İbrahim Tatlıses,

Diğerinde ünlü kadın türkücü Ayşe Şan...

Gözbaşı mahallesi tam bir cümbüş havası içinde, insanlar Ayşe Şan’ın Kürtçe ezgileriyle coşarken,beri tarafta Tatlıses nameleri tüm mahalleyi sarardı.

Çevre ilçelerden, köylerden gelen insanlarımız akşam kalacakları ev yoksa o yıllarda bir tanesi de bizim olmakla birlikte 7-8 tane olan otellerimizde konaklardı.

Bu şirin kasabanın her gecesi bizler için tam bir müzik şöleni halinde geçer ve kimse kimseye kimsin, necisin demeden bütün mutluluklar da,hüzünler de birlikte kucaklanırdı!!!

Çarşımızın ayrı rengi, dokusu ve coşkusu bizleri fazlasıyla mutlu ederdi.

Bütün lokantalarımızda masalar kardeş sohbetler kırıla gider,şakalar havalarda uçuşurdu..

Çarşıbaşı’ndan başlayan bir esnaf şakası,Garnizon caddesi esnaflarının mizahsal yetenekleriyle bir perdelik komedi tiyatrosuna dönüşürdü…

Kasabamızda,  eski pazar yerinde kurulan lunapark/ımiz gündüz kuşağında çocuklara, gece yetişkinlere rengârenk cıvıl cıvıl hizmet ederdi...

Atlas ve Saray sinemalarımız özellikle hafta sonlarında tıklım tıklım olan kadın matineleri düzenler, kasabamızın kızları en güzel kıyafetlerini giyerek Ferdi Tayfur filmlerinde yerlerini alırlardı!

Eee genç erkeklerimiz durumdan vazife çıkartarak saçlarını briyantinle tarar, köpek yaka gömleklerinin altına, İspanyol paça pantolonlarıyla pusuya yatarlardı(!)

Pazar yeri futbol resitalleri adeta dünya kupaları keyfinde olur tüm kasaba hakli oraya toplanırdı!

O yıllardaki, devlerin aşkından söz etmeden şirin kasabamızın bu güzelliklerini bitirmemeliyim dostlar.

Ayşe Şan ile Mamilo dillere destan bir aşk yaşamıştı o yıllarda.

 Tum kasaba Mamilo'nun bu kutsal aşkına:

-Helalll

-Varooll 

-Yürüü bu millet seninle… Cinsinden tezahüratlarla Mamilo’yu gaza getirirlerdi(!)

Şaka bir yana dostlar rahmetli Ayşe Şan, bu aşktan ne kadar haberdardı ya da ne kadar karşılığı vardı inan bilmiyorum belki de tamamen Mamilo'nin platonik sevdasıydı kim bilir!

Ama bizim kasabanın, çocuğundan, gencine, kadınından, erkeğine bütün imkânsızlıklara rağmen mutluluğun tıka basa yaşandığı yılların en güzel İslâhiye’si hafızlarımızda tutuyoruz hâlâ!

Evet dostlar;

Daha nice güzelliklerini anlatamadığımız ve

Her sokağına bir anı bırakıp, çıka geldiğimiz

Şirin kasabanın adıdır İslâhiye...

Şimdi çok uzaklarda şirin ve güzel kasabamıza el sallar dururuz sadece!