Kabakların Chevroletli Kara Çocuğu Bektaş

        Uzun yıllardır çok uzaklarda kaldığım gönül başkentimden simdi yasadığım Üsküdar'daki evimin penceresinden, boncuk taneleri gibi yokuştan yuvarlana yuvarlana oynayan çocukları izlerken geçen hafta okuduğunuz öykümün ikinci bölümünü yazmaya koyulmuştum.

    Hani çoğumuzun mutlu olduğu İslahiye’sinde, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünün eski şeflerinden Türkan Koçoğlu Hanım'ın merhum babası Koç Ali amcanın öyküsünü  yazmıştık.

Bu bölümde ise o yılların hırçın bir o kadar sürat çılgını bir gencin hüznüyle bizleri götürdüğü yere kadar gidelim diyorum.

Siyah beyaz Yeşilçam filmleri tadındaki zamanların İslâhiye’sinin en hızlı şoförüydü o!

Gerçekten de birçok defa bizzat tanık olmuştum araç sürerken.

Bir keresinde o daracık mahalle aralarında polislerle adeta tavşan kaç tazı tut oyunu oynar gibi Amerikan filmlerinin bir sahnesini izletmişti bizlere.

 Kasabamızın güzel yürekli canların yaşadığı Kabaklarlar köyündendi Bektaş.

   Öylesine boylu poslu biriydi ki adeta Yeşilçam aktörleri kadar afilli bir delikanlıydı.

Yetmiş ve seksenler gözbaşımızın doğal oto yıkama merkezi olduğu yıllardı.

Haftanın bazı günlerinde gözbaşına süslü müslü modifiye chevroletini getirir, yıkar bir güzel kurular iken dudaklarında sigarasını da tıpkı Fransız aktör Jean-Paul Belmondo gibi dişlerinin arasına alır onun gibi yarım ağız sigara içe içe havasını atardı (!)

  Biz çocuklar imrenerek bakardık chevrolete ve ona.

   O da biz çocukların bu ilgisini fark eder, tüm kapılarını açar, Zeki Müren plağını oto pikaba orta parmağıyla havalı havalı iter, sırtını kapıya yarım dayar zaten esmer olan tenini simsiyah güneş gözlükleriyle tamamlayarak havaya doğru sigarasının dumanların savurarak  Belmendo havasına girerdi.

 O yılların İslâhiye’sinde muhteşem gecelerin aranan şoförüydü.

Çünkü

İslâhiye erkeklerinin birçoğu gece hayatının müdavimleriydi.

Özellikle kasabamızın varlıklı bazı beylerinin bu yolda servetler bitirdiği kasabamızın bir gerçeğiydi.

Kimisi Maraş, kimisi İskenderun yollarına saçılan paralarla inanın dostlar bir İslahiye daha inşa edilir miydi?

Edilirdi gibi geliyor bana!

 Ne diyebiliriz ki para onların, can onlarındı!

 İşte kahramanımız, bu yolların en fiyakalı, en hızlı ve en aranan şoförüydü!

Chevrolet ile 45 dakikada Maraş'a gittiği söylenirdi.

Yıllarca bu hız tutkunu deli fişek için tanıyanlar kaza yapacak bir gün kaygılarını hep dillendirirlerdi.

Onu sevenlerin endişeleri ne yersiz ne de haksızdı(!)

Ve bir gün bu afilli İslâhiye çocuğu Maraş yolunda korkunç bir trafik kazasıyla yaşamdan koptu gitti.

Bu genç insan Chevroletiyle İslâhiye sokaklarında defalarca öylesine havalı, öylesine fiyakalı dolaşırken bir gece ansızın gelen bu haberle yarım kalan çılgın sevdaların kahramanını hüzünle uğurlamıştık.

O günden sonra ne Bektaş gözbaşında göründü ne de Bektaş gibisi.

Bir kez daha su testisi su yolunda kırılmıştı çünkü.