İnsanların doğduğu, büyüdüğü şehir bir başka gelir kendine.

 İşte bize de bir başka gelir kasabamız ve insanlarımız hep.

 Çünkü sevdalar bile farklı yaşanır bizim topraklarda, şehrimin ağaçları havası  dağlarında buram buram kokar kekikli, sümbüllü sevda çiçekleri.

 Karacaoğlanlar, Dadaloğularıdır ev sahipleri.

 Deli gönlümüz bir abdal olur ilikleriz düğmeleri  kimseye boyun  eğmeden yaşar öte geçer çeker gideriz..

 Ülkemin, neresinden baksak bütün duygular sana çıkıyor İslâhiye’m.

 Bizim çıkmaz sokağımızsın sen!

 Her köşe başında on sekizinde sevdaya düşmüş kara kız gibi beklersin bizi İslâhiye’m, senin bu hallerine, koşup sımsıkı boynuna sarılmak geliyor içimden…

 Yeter ki önce sen fısılda kulağıma

‘seni seviyorum‘ diye,

Mecnun gibi koşar gelirim hemen.

 Sana yeminler olsun ki bizim ilk göz ağrımızdaki sevda türkümüzdün sen

Eğer unutursak seni, kalbimiz kurusun İslâhiye’m.

 Hani arkama dönüp dönüp baktığım sanki kapılarını kilitlemiş karanlığın en koyusuna teslim olduğun gece vardı ya!

İste, Gevurdagina geldiğimde hüzünlerin kardeşi Nurdağı ve sana el sallayıp olacakları bilircesine veda edip gittim sensizliğe.

 Ama defalarca döndüm döndüm baktım veda ederken sana beni bırakıp gitme der gibiydin

o gece!

 Ve o kahrolası lanet an bütün hayallerimizle birlikte ,yaşama dair neyimiz varsa binlerce canimizi alıp da gittiğinde; bir elveda bile edemeden gidenler kapladı yüreğimin her yanını..

 Artik belleklerimizdeki hatıralarınla yaşıyoruz seni İslâhiye’m.

 Hatta sana bir şey olmamış gibi ve hâlâ varmişsin gibi seninle yaşıyorum.

Bazen taa çocukluğuma kadar gidiyorum.

Hani bezden bebeklerle oynarken komşu kızı, bizim çemberler çevirdiğimiz,

-Gidin biraz ötede oynayın diyen Nimet teyzemin sesiyle irkiliyorum sokaklarında!

 Ah ah güzel kasabam!

 Ben tüm umutlarımı senin yeniden doğuşuna bağladım bilesin.

Dün gizlice çıktım evden.

Dileklerimi bağladım ipin ucuna sonra şehrin en ücra köşesinde, tıpkı benim gibi yalnız kalan bir ağaca astım.

 Hani ağaçlar dalıyla gürler derler ya bizim oralarda..

 İnan, hep seni yaşıyor, hep seni yazıyorum.

 Sana şiirler, şarkılar istiyorum ama içinde ayrılık olmayan…

 İslâhiye’m, gelecek yarınlar neyimizi alır neyimizi götürür bilmem ama şairin dediği gibidir sana olan sevdamız bunu bilesin İslâhiye’m.

Kırılsa da kanadımız

Asiye çıksa da adımız

Duyan duysun

Bilen bilsin

Gülüm

BÖYLEDİR BİZİM SEVDAMIZ!